Gdy oni odjechali, oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: «Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał Dziecięcia, aby Je zgładzić». On wstał, wziął w nocy Dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu; tam pozostał aż do śmierci Heroda. Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez Proroka: Z Egiptu wezwałem Syna mego.

Wtedy Herod widząc, że go Mędrcy zawiedli, wpadł w straszny gniew. Posłał [oprawców] do Betlejem i całej okolicy i kazał pozabijać wszystkich chłopców w wieku do lat dwóch, stosownie do czasu, o którym się dowiedział od Mędrców. Wtedy spełniły się słowa proroka Jeremiasza:

Krzyk usłyszano w Rama,
płacz i jęk wielki.
Rachel opłakuje swe dzieci
i nie chce utulić się w żalu,
bo ich już nie ma.

Jezus – Mesjasz, Zbawiciel, jakże jednak inny od tego, którego oczekiwano. Przychodzi jako Dawca Pokoju, ale pokój ten nie oznacza wyrwania z rzeczywistości, pełnej trudności i cierpienia. Boże perspektywa zbawienia jest zawsze przeniknięta Krzyżem. Nawet czas wielkiej radości z narodzenia Pana, kiedy aniołowie śpiewają „Chwała Bogu na wysokości, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli”, zostaje nagle przerwane wezwaniem do ucieczki przed prześladowaniem. Zamiast pokoju i radości, matki w Betlejem doświadczają cierpienia, przerażenia i żalu, bo ich dzieci zostają zabite z powodu nienawiści przepełniającej Heroda.

I dzisiaj ludzie doświadczają przerażenia, zamachów, wojny. Rodziny cierpią z rozmaitych powodów. Bóg wchodzi w tę rzeczywistość tak, jak wtedy w Betlejem. Jest przy matkach opłakujących swoje dzieci, jest przy tych, którzy muszą uciekać z powodu prześladowania. Jest Dawcą Pokoju. Innego niż daje świat.

Tylko w ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Jezusie, święci Młodziankowie mogą być uczczeni. Tylko w Jezusie jest rozwiązanie problemów świata, ludzi w każdym wieku, bo tylko On przynosi prawdziwą radość i pokój.

Marana tha, marana tha. Nie mądrość świata tego, lecz Pana ukrzyżowanego głosimy, aż przyjdzie znów.
(z piosenki zespołu „nie ma Go tu”)

Prośmy w tym miesiącu za parlamentarzystów, aby swoimi czynami budowali pokój.

dr inż. Jacek Pulikowski  pt. ” Ojcostwo miarą męskości” wygłoszona podczas 41. Kongregacji Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie.

dr inż. Jacek Pulikowski  

Wesja MP3

List św. Matki Teresy do Polaków

Jak wiecie, jestem w szpitalu, ale słysząc o zmianach prawa, jakie są rozważane w Polsce, czuję, że Bóg chce, abym zwróciła się do Was w imieniu nienarodzonych dzieci

Życie jest najpiękniejszym darem Boga. On stworzył nas do wielkich rzeczy, aby kochać i być kochanym. Bóg daje nam czas na ziemi, abyśmy poznali Jego Miłość, abyśmy doświadczyli Jego Miłości do głębi naszego istnienia. Abyśmy Go kochali, byśmy kochali naszych braci i siostry. Życie jest darem Boga. Darem, którym tylko Bóg może obdarzać. I Bóg w swojej pokorze dał mężczyźnie i kobiecie zdolność współpracy z Nim w przekazywaniu życia. Jakikolwiek był Jego zamiar, nie wolno nam ingerować w ten piękny Boży dar ani go niszczyć. Dlaczego dzisiaj ludzie boją się małego dziecka? Ponieważ chcą mieć łatwiejsze, bardziej komfortowe, wygodniejsze życie? Więcej wolności? Bać się należy jedynie łamania Bożych praw, ponieważ Bóg w swojej nieskończonej i czułej miłości pragnie tylko naszego dobra, naszego szczęścia, naszej miłości.

Moi kochani Polacy! Uczcie swoich młodych kochać Boga. Uczcie ich modlić się. A jeśli będziecie trzymać się razem, będziecie kochać się wzajemnie taką miłością, jaką Bóg kocha każdego z nas. Z całych sił starajmy się utrzymać jedność polskich rodzin. Wnośmy prawdziwy pokój w naszą rodzinę, otoczenie, miasto, kraj, w świat. Zaczynajmy od pełnego miłości pokochania małego dziecka już w łonie matki. Jak już wielokrotnie mówiłam w wielu miejscach, tym, co najbardziej niszczy pokój we współczesnym świecie, jest aborcja, ponieważ jeżeli matka może zabić swoje własne dziecko, co może powstrzymać Ciebie i mnie od zabijania się nawzajem? Najbezpieczniejszym miejscem na świecie powinno być łono matki, gdzie dziecko jest najsłabsze i najbardziej bezradne, w pełni zaufania całkowicie zdane na matkę. I pamiętajcie, że Jezus powiedział: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25, 40). Ofiarowuję wszystkie swoje cierpienia, wynikające z choroby i bezradności, abyście dokonali prawidłowego wyboru – abyście wybrali życie, zgodnie z wolą Bożą. Módlmy się! Niech Bóg Was błogosławi.

Kalkuta, 24 września 1996 r.

Źródło